Muziek: I am a Man van Chicago
In een opwelling loopt Patrick in de richting van de hal. Recht tegenover het toilet is de slaapkamer van zijn ouders. Het is niet de grootste van de slaapkamers en de ligging aan de galerij is niet optimaal, ook al ondervind je daar in een hoekhuis weinig last van. Echter, er is een wastafel.
Dat was het argument voor hen om daar neer te strijken. Warm en koud water.
De enige kamer met een grendel op de deur. Aan de binnenkant. Het ding zit er nog steeds. Een privacygarantie. Nergens meer voor nodig, het kamertje is nu het rommelhok met de wasmachine.
Patrick lacht. Vroeger stond hier het hemelbed. Een van de knutselprojecten van Pa.
Dat was een apart gevaarte, vol van tierelantijntjes. Pa was creatief en zat vol ideeën. Heel soms bleek het verschil tussen idee en realisatie iets te groot. Niet voor het bed. Ma deed ook mee, zij naaide de gordijntjes en de ruches. Het hemelbed kwam er in vol ornaat. Inclusief een loodzware spiegel in de hemel en een paar gekke vergulde narrenkoppen op de palen waar het dak aan hing. Ze grijnsden ondeugend, alsof ze wisten wat er een metertje onder hen gebeurde. Patrick had zich tot op gegeven moment wel afgevraagd wat er dan wel te bespiegelen viel in het donker. Wat er zou gebeuren als het ding midden in de nacht naar beneden kwam.
Toen kwam ik erachter dat ze vaak het licht aan hadden…
Patrick herinnert zich de zondagochtenden. Toen ze pas in Amsterdam woonden, moesten ze vrij vroeg op, want de kerkdienst begon al om tien uur. Hij hield er zelf niet van. Dat wekelijks ritueel van schuldbewustzijn ergerde hem op gegeven moment.
Zingen kon hij niet, hij schaamde zich voor het geluid dat hij onder vorsende blikken voortbracht. De ene helft van de mensen in de rijen om hem heen keek streng als hij niet meezong, de andere helft deed dat als hij wel geluid produceerde bij het Looft den Heer. Tja, voor engelengezang was hij niet in de wieg gelegd.
De preken waren lang en raakten zijn belevingswereld niet. Hij doodde de tijd met het zakbijbeltje. Toen hij achterin kwam bij de omschrijvingen van sacramenten en formulieren van kerkorde, moest hij regelmatig denken aan de felle opmerkingen van zijn moeder over de periode vlak voor zijn geboorte.
Seks voor het huwelijk, men vond dat net zo erg als een moord plegen.
Zeker als er resultaat kwam. Maar de hele gemeente smulde van het verhaal. Het was nog een geluk dat de publieke schuldbekentenis in hun geval in onbruik was geraakt. Zijn grootouders hadden die vernedering wel moeten ondergaan.
Zijn ouders waren getrouwd toen de gevolgen van die seks duidelijk werden. Men noemde het een moetje, Patrick zelf denkt liever aan verantwoordelijkheidsgevoel. Dan voelt hij zich beter en niet langer de hinderpaal voor de onder maatschappelijke druk achtergelaten ambities van zijn moeder.
De kerk en het geloof hadden in het verleden een belangrijke rol gespeeld in het leven van zijn ouders. Hij herinnert zich de kinderbijbel en de zondagsschool. Amsterdam bracht echter een andere cultuur met zich mee. Ook daardoor kalfde de kerkbeleving af.
Het kwam zodoende steeds vaker voor, dat zijn ouders zich op zondagochtend versliepen. Met de grendel op de deur.
We stonden soms als smekelingen bij de poort…
Ja, wachten met ontbijten tot elf uur viel voor een stel hongerige kinderen niet mee. Dat weeë gevoel in de maag. Zelf brood smeren was echter out of the question.
Enig onderzoek van Patrick’s kant toonde aan, dat hun verslapen niet altijd slapen hoefde te betekenen. Hij vond interessante lectuur onder het ouderlijk bed. Onthullend in woord en beeld. Regelmatig doel van zijn geheime odyssee naar de geheimen van fysiek liefdesleven.
Ja, daar schreef ik in mijn dagboek niet over… Valse schaamte?
Het bleef een kwetsbaar onderwerp. Daarom was hij Spaans benauwd geweest toen Julie had ontdekt waarop hij in de ouderlijke slaapkamer uit was.
Hij herinnert zich de schok over de filmpjes met het hemelbed in een prominente rol. Het valt niet mee om te ontdekken dat je ouders ondanks al hun waarschuwingen nog veel geiler zijn dan jezelf… Zowel samen als in select gezelschap. Hij was daarna nooit meer in de ouderlijke slaapkamer op zoek gegaan.
Patrick draait zich met een ruk om. Hier heeft hij werkelijk niets meer te zoeken. Rust hier zijn verwijt?