Campus Nostalgie (11)

De Groenelandstraatjes van Fungus

Langs de Campuslaan

Goed, kamertje gezien. Tijd voor een nostalgische rondgang over de TH. Ik rij de Matenweg af richting het onderwijsgedeelte van de universiteit. Daarbij kom ik eerst de flats van de Campuslaan tegen (foto 24, 25, 26 en 29, 30). Die bestaan in twee varianten: (relatieve) hoogbouw en laagbouw. In mijn tijd waren alle flats grijs met gele paneeltjes. Daar is sindsdien heel wat kleur in gekomen, die soms wat vloekt met het groen! De Campuslaanflats werden gebouwd in 1969 en vormen samen met de Calslaanflats de derde generatie studentenhuizen van de THT.

Foto 25 en 30 tonen een speciale plek aan de Matenweg. Hier stond vroeger de PTT telefooncel, de verbinding met het thuisfront. Op bepaalde dagen stonden hier hele rijen studenten te wachten, waaronder ikzelf, met kleingeld in de hand. Het werd een soort ontmoetingsplaats. Tja, nu heeft iedereen een mobieltje en staan er vuilcontainers.

Een van de flats aan de Campuslaan was in mijn tijd berucht: Nummer 33 (foto 27 en 28). Ik was er tijdens de introductie op kamer zoeken  geweest. Door officiële kledij van de groepsleden en de vraag “hoeveel verdient je vader?” kreeg ik al snel het idee dat dit mijn groep niet was, even afgezien van het feit dat ik niet eens wist hoeveel mijn vader als hoofdonderwijzer jaarlijks binnenbracht.

Later hoorde ik van de jongens van mijn woongroep dat Campuslaan 33 de corpsballenflat was. Een soort Vindicat in het klein waar eerstejaars de nodige ontgroeningsrituelen moesten ondergaan, zoals het onder water zetten van hun kamer. Blijkbaar beperkt men zich nu tot het in de boom mikken van gympies (foto 23).

Tja, werden hier dan de netwerken voor captains of industry gekweekt? Het verschijnsel studentencorps was wel vreemd op de toenmalige THT. Er waren disputen, dat wel, maar die hadden geen studentencorpstraditie zoals in Amsterdam, Groningen of Leiden. Het was wel zo dat sommige flats politiek geëngageerd waren. Dus was het regelmatig hommeles tussen Campuslaan 33 en de socialistiese flat even verderop.

We laten de Campuslaanflats achter ons en peddelen langs de Campuslaan noordwaarts. Hier zie je een van de kenmerken van de Universiteit: Wonen (links) en ontspanning (sportvelden rechts) (foto 29).

Via de Campuslaan kom je bij de Patiowoningen, een complex dat ook ontworpen werd door Herman Haan en gebouwd in 1965 (foto 31). De blokken staan rond gesloten binnenplaatsen. De Patio’s horen tot de oudste gebouwen voor studentenhuisvesting van de Campus. Mijn eerste toegewezen kamer bevond zich op de eerste verdieping in het midden en lag aan de galerij onder het platte dak. Je ziet daar de buitendeuren, via een deur binnen kwam je bij de gemeenschappelijke douches en toiletten. De Patio’s zijn inmiddels Rijksmonument geworden.

Ik vervolg de Campuslaan bij de laatste Patio rechtsaf. In mijn tijd waren hier sportvelden tot aan de vijver van de Langenkampweg. Dat is inmiddels verleden tijd, de helft van de sportvelden is opgeofferd aan nieuwbouw. Allereerst is daar Kinderdagverblijf De Vlinder (foto 32). Een moderne ontwikkeling, in de zeventiger jaren waren die voorzieningen er niet, laat staan de kinderen. Ik kende in die tijd een studentenkoppel dat een kind had: De bewoners van het paren-appartement boven in Matenweg 75. Aardige mensen, gekleed als echte hippies, we zagen ze altijd hand in hand lopen. We zijn er nog wezen kraamschudden.

Bij de Calslaan (foto 34) zie ik dat het openbaar vervoer tot deze hoek is doorgedrongen. Vroeger was het hele THT terrein min of meer afgesloten en moest je naar de bushalte van lijn 53 aan de Enschedesestraat lopen. 😉 Een duideljike verbetering van de Service!

Wie Cals was? Aha dat was onderwijsminister Jo Cals (1914 – 1971). Hij was verantwoordelijk voor de invoering van de Mammoetwet en jawel, de stichting van de Technische Hogeschool Twente. Vandaar!

Een ander deel van de sportvelden werd bestemd voor studentenhuisvesting, een drietal panden uit 1995 (foto 33). De studentenaantallen trokken blijkbaar weer aan.

Bij de bushalte (foto 35) van de Calslaan zie ik aan het bordje wat er allemaal is bijgebouwd. Mondriaan is de studentenhuisvesting (foto 33) De naam begrijp ik als ik naar de betonnen zijgevel kijk. Qua vorm, de karakteristieke kleuren ontbreken. Slaat de vergrijzing hier ook al toe? Over de Vlinder heb ik net geschreven. Het buitenzwembad en het Medisch Centrum zijn nieuw voor me.

Ooit was het (veel kleinere) Medisch Centrum gevestigd aan de Calslaan ter hoogte van De Bastille. Ik herinner me de tandarts aldaar die alle tijd had voor een zenuwbehandeling en een restauratie nadat ik een kies had stukgebeten op een koffiekoekje. Ik weet niet hoe vaak ik ben terug geweest. De kies in kwestie is inmiddels aan de leeftijd ten offer gevallen.

Achter het bos aan de rechterkant ligt de sintelbaan van het Sportcentrum en een bijzondere plek, het Openluchttheater, inmiddels in 2014 compleet gerenoveerd. Ooit maakte ik daar een optreden van de folkgroep Fungus mee. Ik keek de akkoorden van het liedje De Groenelandstraatjes af en sindsdien werd het deel van mijn repertoire als flat troubadour.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven