Ondanks Jezelf van Bløf
Matenweg 75
Matenweg 75 (foto 16) was samen met 73 begin zeventiger jaren een proefproject voor de uitbreiding van de Studentenhuisvesting van de THT aan de Witbreuksweg. De gebouwen, een ontwerp van de architect Herman Haan (1914 – 1996), kregen de vorm van een Pyramide of een Mastaba, een Egyptisch koningsgraf. Haan baseerde zich bij zijn ontwerp op traditionele woon- en bouwvormen die hij in Afrika gezien had. Zoals te zien, zijn Matenweg 73 en 75 piramiden.
De begane grond huisvestte twee woongroepen van negen kamers, op de eerste verdieping waren er solitairenkamers en helemaal bovenin zaten twee appartementen voor paren. Het grote verschil met de flats aan de Calslaan en Campuslaan en de patio’s aan de Matenweg was dat iedere kamer een eigen douche en toilet had. De solitairenkamers en het paren appartement hadden daarnaast een keukentje. Gemeenschappelijke douches en toiletten schoonmaken was dus niet nodig. Ook was er in de woongroepen een kamer aanwezig waar je met een invalidenwagen naar binnen kon.
Ik begon mijn woonavontuur op de buitenkamer 101 (foto 17) naast de keuken. Hier kun je zien dat het pand een sinds mijn tijd modernisatie slag heeft ondergaan, de deur van de kamer is beduidend steviger dan vroeger. Ik bleef een paar maanden op 101, in de herfst verhuisde ik naar kamer 109 aan de andere kant van de piramide.
Ik had wat omzwervingen nodig om daar een foto van te maken. Kamer 109 kijkt uit op de vijver met de Campuslaanflats aan de overkant (foto 18 en 19). Maar ja, de begroeiing was zo dicht geworden dat er aan de overkant weinig te zien was. De bomen waaraan ik ooit mijn hangmat ophing, stonden er blijkbaar nog steeds.
Er is echter nog een weg, via het bos. Met enig kruip en sluipwerk kreeg ik uitzicht op mijn oude kamer (foto 20, 21, 22, 23) 109 is de rechter kamer. En warempel, het terras is opgeruimd!
Dat was vroeger anders, mijn buurman van de andere woongroep was de illustere Jens Jacobs, een liefhebber van amfibieën. Hij had een open terrarium met leguanen in zijn kamer (dat merkte je aan de lucht van de gemeenschappelijke stofzuiger als hij het hok gereinigd had). Daarnaast spande hij zich in voor het dierenrijk middels een stichting voor de redding van waterschildpadjes in Enschede.
Ooit werd ik midden in de nacht wakker van een doffe plof. De dag daarop bleek hoe dat kwam, er was van de eerste verdieping een beeldbuistelevisie naar beneden gekomen en op het terras geland. De plof kwam van het imploderen van de kathodestraalbuis. Gelukkig bleef de glassplinterregen beperkt. Tja, een aparte manier om je kamer op te ruimen!
Gelukkig viel mijn bos-sluiperij rond Matenweg 75 niet op. Er blijkt tegenwoordig een inbraakgolf te zijn op de campus en het universiteitsblad riep al op om iedere verdachte beweging te melden. Ik kreeg geen beveiliging achter me aan.