Kompels Gezocht, pretparkmuziek bij de attractie Baron 1898 op de Efteling

Bezoekje aan de Efteling (2)

Opdracht

Guus en Sabina hebben hun zoon van twaalf en hun dochtertje van zes beloofd morgen naar de Efteling te gaan.

’s Avonds besluit Guus dat hij morgen toch liever gaat werken. Het uitstapje gaat niet door.

Schrijf deze scène voor drie doelgroepen: volwassenen, kinderen van twaalf en kinderen van zes.

Ga je automatisch voor een doelgroep schrijven als je die doelgroep als hoofdpersoon neemt? Ik heb geschreven vanuit het gezichtspunt en belevingswereld van de tiener.

Cool, Uitje!

“Ik kan niet komen trainen, morgen.”

“Nou, dat verbaast me, Patrick, je bent er altijd.”

“We gaan uit.”

“Waar naartoe?”

Patrick aarzelt: “De Efteling.”

“Die sprookjestuin?”

“Nee, dat is iets voor mijn kleine zusje. Ik ga voor de attracties.”

“Ja, die zijn vet cool. Met die achtbaan zit je maag in je keel, man. Kicken!”

“Ik stuur je wel een paar actieplaatjes in een app. Of een videootje als ik over de kop ga.”

“Dus je pa is eindelijk over de streep? Ik hoor je nog klagen. Dat ie nooit ergens naartoe wil en dat ie het altijd druk heeft op zijn werk.”

“Ik hoop het.”

“Ja, altijd druk op het werk. Zo ging dat met mijn Pa ook…” een grijnslach, “overwerken met de secretaresse.”

Patrick wordt rood: “Zoiets doet mijn vader niet!”

***

“Smartphone aan de kant, Patrick, papa is zo thuis en dan gaan we eten.”

“Ik leg hem zo weg. Ik ben met een appje bezig.”

“Wat zei ik? Ga je door, dan ben je hem drie dagen kwijt.”

Patrick wordt bleek. Oei, dat is vet kloten, ik heb dat ding morgen nodig, de gabbers geloven me anders niet…

Die telefoon, die was belangrijk. Daardoor hoorde hij bij The Gang op school. Als je daar buiten viel, had je geen leven. Hij moest met coole filmpjes komen. Hij zucht: “Okee, Ma.”

Mia komt binnen. Ze danst een liedje: “Hollebolle Gijs, die is niet wijs. Morgen in de Efteling altijd prijs.”

“Zo gaat dat liedje helemaal niet.”

Patrick wil zijn Smartphone pakken. “Uh, oh,” schudt Sabine haar hoofd, “je weet wat ik gezegd heb.”

“Hoe gaat dat liedje dan?”

“Eh… Heb je wel gehoord van…” een denkrimpel trekt strak, “van die holle bolle eh… Ach shit, dat liedje is nog van de kleuterschool.”

Vader Guus komt binnen: “Hallo allemaal, wat eten we vanavond?”

“Pizza Domesticana.”

“Hee, het is toch geen vrijdag?”

“Morgen gaan we toch uit?” lacht moeder, “lekker een patatje onderweg. Weet je nog dat tentje in Noord Brabant toen we net verkering hadden? Daar komen we nu weer langs.”

Patrick kijkt. Zou hij weer een smoesje hebben?

“Eh….”

Patrick verstrakt. Ja hoor, hij doet het weer!

Vader zucht: “De baas kwam praten. Ik moet een presentatie geven voor klanten. Daar kan ik niet omheen. Net bij ons uitje. Maar wat het zwaarst is…”

“Komt dat niet erg goed uit?” sneert moeder, “altijd maar weer dat werk dat net toevallig…”

“Daar verdien ik ons brood mee en daar betalen we ook de uitjes van. Ik kan het niet helpen.”

“Vorig jaar had je dat ook met Slagharen. En het jaar ervoor kon ik alleen met de kinderen in de rondvaartboot. Weet je baas soms dat we uit gaan met het gezin?”

“Daar hebben we het straks wel even over. Sorry jongens, het feest gaat morgen niet door.”

Patrick stuift op: ““Shit zeg, ik wilde net wat coole foto’s maken op die achtbaan voor mijn whatsappclubje. Ik ga af als een gieter. Je lijkt Jacco’s vader wel. Die was ook altijd te druk met dat werk.”

Vader trekt een wenkbrauw op: “Jacco?”

“Van dat gezin in de straat hierachter,” sneert moeder, “net gescheiden. Iemand op zijn werk was aantrekkelijker dan zijn vrouw.”

“Wat, maar je denkt toch niet dat IK…”

Moeder snuift: “Workaholic met een luchtje. Gelukkig ruik ik alleen maar zweet als je thuiskomt. Of is dat angstzeet voor een uitje?”

“Ik kan niet gemist worden!”

“En hier wel? Ik geloof geen woord van dat smoesje van je.” Moeder staat op en slaat de deur achter zich dicht.

Vader stuift op: “Dat neem je terug!” Hij sprint haar achterna.

Mia’s lip begint te trillen: “Ze gaan scheiden!” snikt ze.

“Weet je wat ik van Jacco hoorde?” sust Patrick. Mia schudt haar hoofd en veegt een traan weg.

“Sinds mijn Pa en Ma gescheiden zijn, gaan we opeens overal naartoe, zei hij, ieder weekend feest. Het is net Johan Cruyff,” hij lacht, “elk nadeel heb se voordeel. Die Efteling komt er vanzelf! Misschien wel twee keer ook!”