Zeven Zevenjaren (4)

Kemp’s Jig door Lisa Lynne

Derde Zevenjaar

Met stevige pas beent Aoife door het woud, ze schopt ieder eikeltje dat ze tegenkomt van het pad af. Wat had ze moeten marchanderen om dit jaar de tocht voor het eerst alleen te mogen maken! Met een nijdig gebaar verschuift ze de harp op haar rug en trekt de riemen van de plunjezak aan. Ze kan er nog kwaad over worden.

De discussie komt haar voor de geest. Ik ben al eenentwintig, moeder, ik loop niet in zeven sloten tegelijk. Vader vond het goed. Ik sta op goede voet met het woud, Aislin vindt dat ik nu de tocht alleen kan maken.

Haar moeder had wel een punt, het woud en de dieren waren niet het gevaar, het waren de mensen die ze onderweg kon tegenkomen. Maar ze moest de reis alleen maken, het was haar inwijding tot een hogere graad. Dat had Aislingezegd.

“Hallo Aoife, fijn je te zien. Je humeur is duidelijk niet zo zonnig als het licht op mijn kale takken. Je bent veranderd… nog veel meer eh… vrouw geworden.”

Aoife bloost. Opeens is ze zich bewust van haar ranke rijzige gestalte, haar sierlijke gang en de duidelijke welvingen die ze het vorige Zevenjaar nog niet had. Het was inderdaad hard gegaan dit jaar. “Jouw bloem opent zich voor de zon van de liefde,” had Aislinvan het Woud gezegd.

“Dank je, Quercus. Jij zegt tenminste waar het op staat. De jongens in het dorp fluisteren alleen maar en houden hun mond als ik langs kom. Ik voel wat ze denken, en ze weten dat. Dat maakt me bang, maar ook nieuwsgierig.”

Ze zet haar staf tegen de boom, het blauwe juweel schittert in de zon. Ze streelt de schors van de eik: “Ik ben ook blij jou te zien, lieve Quercus. Nog altijd even standvastig.”

“Tja, wat is een eik zonder wortels?”

“Geen stormen, dit jaar?”

“Jawel, maar ik doorstond ze allemaal, ook al stortten er wat stenen in de rivier. Het lied van de seizoenen had geen valse noot voor mij in petto. Mag ik je wat vragen, Aoife?”

“Wat kan ik een elegante galante eik zoals jij weigeren?”

“Speel eens wat voor me. Ik zie je al jaren met de harp, maar je gezelschap haastte je steeds voorwaarts. Ik ben zo benieuwd naar je spel…”

Aoife bloost. “Spelen op het eiland jaagt me geen angst aan, maar als ik de enige ben die muziek maakt, voel ik me beschroomd.”

“Dat hoeft niet tussen ons, we zijn vrienden.”

“Goed, ik speel het inwijdingsdans die Aislin van het Woud me geleerd heeft.”

Aoife pakt haar harp uit en gaat op een steen bij het pad zitten. Ze streelt de snaren in een prelude, de zilveren tonen vliegen als vlinders tussen de bomen. De vogels zwijgen in verwondering. Een paar eekhoorns roetsjen langs de stam naar beneden en nestelen zich in het gras. De prelude wordt een dans, haar lichaam beweegt mee in het ritme van het plukken van de snaren. De muziek bloeit open in passie en komt weer tot rust in een eeuwig ritme van blinken en verzinken. Dat is de inwijding, begrijpen dat alles seizoenen heeft, dat het leven op het rad van de tijd in een eeuwige cyclus draait.

Een paar eikels vallen Aoife op het hoofd als ze klaar is met haar spel. De eekhoorns dartelen naar haar toe en pikken de eikenvruchten haastig mee.

“Au, Quercus, wat doe je nu? Vind je het niet mooi?”

“Zeker wel, Aoife, het spijt me dat ik je aan het schrikken maak. Je weet dat eiken geen tranen kunnen plengen. We hebben alleen eikels en bladeren die we kunnen laten vallen. En aangezien het gisteren gestormd geeft, heb ik alleen maar…”

Het meisje lacht met een blik op het warm gekleurde bladertapijt: “Dat zijn vandaag dan wel erg zware tranen!”

***

“Ik weet nog steeds wat je speelde… Het zit in mijn jaarringen gevangen.”

“Ja, ik heb sindsdien heel wat liederen gedicht en gezongen.”

“Ik herinner me je vierde Zevenjaar nog.”

Aoife fronst bedachtzaam: “Ik ook. Het was een droom die weliswaar is uitgekomen, maar ook op een andere manier later weer is vervlogen.”

“Oh, ik herinner je toch niet aan verdriet?”

Ze strijkt een weerbarstige zwartzilveren lok uit haar gezicht: “Jawel, maar je herinnert me vooral aan vreugde en verwachting… en aan het thuis dat ik nog steeds heb.”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven