Together and Together Again

together

  • Titel: Together en Together Again.
  • Musici: Julian Bream en John Williams.
  • Identifikatie: BMG 09026 615450 2 (Together) en BMG 09026 615452 2 (Together Again).
  • Opname: Juli-Augustus 1971 (Together), Juni 1973 (Together Again), Oktober 1978 (Julian Bream and John Williams Live) de CDs zijn geremasterde versies.
  • Uitgavejaar: CD 1993.

Alweer een First Time, ditmaal voor een gitaarduo.

Ik kende de platen Together en Together Again al vanaf mijn middelbareschooltijd, twee gitaar spelende klasgenoten hadden de LPs in hun kast staan, en ik heb ze bij gelegenheid beluisterd. Ik was toen zelf nog niet aan duo spelen toe, ik had al moeite om alleen geluid uit het edele instrument te krijgen.

Ergens in de tachtiger jaren, toen ik al iets beter speelde, vond ik de beide platen in de opheffingsopruiming van de lokale platenzaak Deemoed in Hengelo. Kopen en genieten! Al snel wist ik daarna ook de live LP van de beide heren John Williams en Julian Bream op de kop te tikken.

John Williams en Julian Bream waren in die dagen in de ogen van vele klassieke (amateur) gitaristen toppers op solo gitaar. Dat de beide heren de handen (nee niet de gitaren) ineensloegen, was een goede zet op commercieel gebied. Of dat op muzikaal gebied ook zo was, is wat mij betreft op dit moment een beetje een punt van discussie. Dat komt vooral door de opkomst van gitaarduo’s waarin het samenspel een nog veel grotere eenheid ging vormen dan de beide heren etaleerden.

Bij Williams en Bream kreeg ik heel soms een beetje de indruk dat er twee solisten aan het woord waren, die hun uiterste best deden om de boventoon te voeren. In sommige stukken werkt dat (bijvoorbeeld in Carulli’s symmetrische composities waar de melodie van speler wisslt), bij anderen weer niet. Althans, dat zeg ik nu, nadat ik gitaarduo’s heb gehoord zoals de Assads, Duo Melis en SoloDuo. Toentertijd vond ik hun samenspel ronduit geweldig, maar je hebt altijd voortschrijdend inzicht.

Desalniettemin zijn hun duo’s juist door hun bekendheid in die dagen tot het algemene gitaarrepertoire voor professionals en amateurs gaan behoren. Ze kwamen ook met mooie arrangementen van Granados, Albeniz en De Falla.

Together en Together Again kwamen op het goede moment in mijn platenrek, juist toen ik me bij de gitaarles bij Rob Wagenvoort op duo’s begon toe te leggen. Zodoende speelden we Duo in G van Carulli, en L’ Encouragement van Sor met als grote voorbeelden de heren Williams en Bream. Het viel dan ook niet mee om hun tempi te halen van het Rondo van Carulli en de Wals uit L’encouragement.

Mijn duospel ging verder. Bij het Granados Duo speelden we Oriental van Granados, weer met als grote voorbeelden Williams en Bream. Het eerste stuk van gitaarduo DOS Amigos kwam ook van de Together serie, Serenade in A van Carulli. Het laatste stuk voordat DOS Amigos uit elkaar viel toevalligerwijs ook: De Pavan and Galliard (Flatt Pavin) van Johnson. Zo kan het vreemd lopen in het leven!

Julian Bream and John Williams Live kwam uit in een tijd dat ik eigenlijk alleen live opname kende van popartiesten. Ik vond die plaat de leukste van de drie, vooral door de gin and fizz (het publieksgeruis, zoals Bream dat beschreef) en de spontane uitvoering. Vooral de stukken van Faure (Dolly) en Debussy konden me daar bekoren, het impressionistische klankidioom bleek geknipt voor gitaar.

De CDs Together en Together Again zijn compilaties, delen van Julian Bream and John Williams Live zijn toegevoegd als bonus tracks. Jammer dat de hele Live LP niet op de CDs paste!

pgdwn