Gitaarfestival Nordhorn 2016
Gespannen
Donderdag 21 April halfnegen.
Ik logde in op de personeelswebsite van mijn bedrijf. Voor negenen zou ik bericht krijgen of er nog plaats voor mij was in de nieuwe organisatie, een combinatie van herstructurering en het structureel verminderen van het aantal FTEs. Men meende tot de allerlaatste dag te moeten wachten om dat bericht uit te doen.
FTEs? O ja, da’s een Human Resources abstractie. Het betekent Full Time Equivalent. Past uitstekend in een Excelsheet. Wat het in werkelijkheid voorstelt? Mensen, werknemers, arbeiders. Als je het aantal FTEs vermindert, ben je dus mensen aan het ontslaan.
Zo’n berichtje op de website is een nieuwe methode van aankondigen, trouwens. Zal wel een modernisme zijn dat je via een email-achtig bericht al je baan kunt verliezen. Als ik het gelezen heb, lijkt het net Mission Impossible, na bevestigen vernietigt het bericht zichzelf binnen tien seconden.
Ik bleek (nog) een plek te hebben. Ik voelde tegelijkertijd opluchting en woede over maanden onzekerheid waarin we van alles hoorden over structuur en cultuur, maar niks over of we onze plek nog hadden. Mijn afdeling is opgeknipt en verdeeld over de rest en ons gebouw is gesloten. Dat wordt zoeken naar mijn eigen identiteit als de nieuwe organisatie komende maandag in werking treedt. Ik had er nog geen beeld bij en verheugde me niet echt op de organisatorische flexplekstoelendans.
Om kort te gaan, mijn stemming was nog niet optimaal om me honderd procent op het zesde Gitaarfestival Nordhorn te verheugen.
Ik pakte mijn rugzak in. Drie muziekboeken uit de DOS Amigos Homepage Collection, twee als prijs voor de amateurcompetitie en eentje als cadeau voor redactiewerk. Mijn muziek voor de masterclass die dag (Valse van Coste en Veladas Intimas van Ferrer). En dan het concept van een puik stukje werk, het boek Feast on Six Strings, Five Years of Guitar Festival Nordhorn, een goede 278 pagina’s interviews met organisatie, artiesten en deelnemers en de hele geschiedenis van de vijf festivals. Waterflesjes en proviand mee… en de gitaar, uiteraard.
Aan het weer zou het niet liggen die dag. Iemand die de geschiedenis van de festivals een beetje kent zou nog iets zijn opgevallen. Inderdaad, de donderdag was erbij getrokken. Een nieuwe stap richting een festival van een week! Wat zou het dan worden? Nordhorner Gitarrenwoche?
Ik kan de weg naar Nordhorn inmiddels dromen. Hengelo – Oldenzaal – Denekamp – Noord Deurningen – Nordhorn. Langzaam ebt de vervelende spanning weg. We hebben nu eerst vier dagen de tijd om ergens anders aan te denken! Ik begin me te verheugen op het weerzien met oude vrienden en wie weet wie ik er verder nog ontmoet!
Da’s een beter begin dan de spanning voor die tijd!
Nouveautés
Het Gitaarfestival Nordhorn is een reeds vijf jaar beproefde formule met als hoogtepunten de optredens van bekende artiesten, het concours voor studenten en professionals, het amateurconcours en de workshop toneelpresentatie/gitaarsport. Dat alles in Kulturhaus NIHZ aan de Mittelstrasse 13 in Nordhorn. Eten, drinken en verblijf zijn beschikbaar, dus de basis voor lange avonden en kleine uurtjes gezelligheid is gelegd.
Die formule wordt ieder jaar uitgebreid met een aantal additiefjes. Zo ontstonden er de afgelopen jaren de Lounge Concerten op de late avond en het extra amateurconcours Beste Gitarrist/Gitarristin von Nordhorn.
Nouveautés van dit jaar waren de Gitaarbioscoop, de Asturias Vodka Competition, het Componistenconcours, de samenwerking met de diverse podia in de omgeving en de extra prijzen voor de competitie.
De Gitaarbioscoop bracht twee programmaonderdelen, een set animatiefilms met muzikale begeleiding van Samuel Klemke en de documentaire over de dit jaar overleden gitarist, componist en leraar Louis Ignatius Gall.
De Asturias Vodka Competition is een knipoog naar een concours. Deelnemers moesten in een aantal ronden Asturias van Albeniz spelen en na iedere ronde een glas Wodka drinken. Wie het meeste aantal ronden het stuk (relatief) foutloos kon spelen, was de winnaar.
Het Componistenconcours is zoals de naam al zegt een compositiewedstrijd. Je kunt als componist bladmuziek insturen die door een vakkundige jury (onder meer de componiste Annette Kruisbrink) wordt beoordeeld. De eerste prijs van de van het Componistenconcours is een openbare uitvoering en een CD opname van het werk. Dit concours was een betrekkelijk onzichtbaar gebeuren. ;-) Gelukkig kwam ik Annette tegen toen ze ermee bezig was!
Voordeel van de samenwerking met podia uit de omgeving is, dat er meer artiesten onder de vlag van Gitaarfestival Nordhorn kunnen spelen dan er normaliter in Kulturhaus NIHZ zouden passen. Meewerkende podia waren die Alte Kirche in Nordhorn, de Reformierte Kirche in Brandlecht, Hennekens Hof in Bentheim en Das Altes Rathaus in Neuenhaus. Ik kon echter niet alle concerten bezoeken (journalistieke verplichtingen), het concert van The Guitar Company in Das Altes Rathaus in Neuenhaus was het enige.
Vanaf het begin van het Gitaarfestival Nordhorn kreeg de winnaar van het concours voor studenten en professionals een hand-gebouwde gitaar. Deze werden (beginnend in 2011) beschikbaar gesteld door de gitaarbouwers George Ziata, Friederieke Lindscheid, Roberto Pozzi en Sergey Samoilov. Uit navraag bij de winnaars bleek dit een perfecte en zeer gewaardeerde prijs te zijn.
Dit jaar zou ook de tweede prijswinnaar van dit concours een hand-gebouwde gitaar krijgen. De Russische gitaarbouwer Sergey Samoilov leverde de eerste prijs, de Argentijnse gitaarbouwer Esteban Gonzalez leverde met zijn instrument een significante bijdrage aan de tweede prijs.
Zoals bij de vorige festivals kregen ook dit jaar de muren van de concertzaal in Kulturhaus NIHZ een kunstzinnige en fleurige tint. De schilderijen van Blandine van Noordt gaven in heldere contrasten de strijd tussen licht en duisternis en de melodie van het oneindige weer. Heel soms smolten tijdens de concerten haar schilderijen en de muziek samen tot een klankbeeld.
