Twents Gitaarfestival 2010
Morning After (Dag Vier plus Een)
Vandaag loopt mijn wekker af om tien voor halfzeven. Een venijnig contrast met de vier dagen daarvoor. Toen mocht ik zelf wakker worden zonder de zachte doch nadrukkelijke New Age klanken uit het apparaat.
Het is de dag na het Twents Gitaar Festival, de beruchte Morning After. De terugkeer naar de realiteit van alledag.
Ik werk mijn ochtendritueel af, hijs me in de kleren en sjok naar de ontbijttafel. Een blik op de stereo leert me dat de Cd-speler nog aan staat. De Sampler van het Twents Gitaarfestival 2010 (een heel prettige bijkomstigheid van het donateursschap) ligt op de speler. Ik pak de hoes en laat de namen op de achterkant nog even tot me doordringen.
Morning After... In de volksmond is dit meestal de pil om de gevolgen van een gepassioneerd samenzijn te verijdelen. Het moment dat ratio en conventio het terrein dat zij aan de hartstocht van het moment hebben verloren terugwinnen door paniek over het feit dat diezelfde passie van samensmelten zich in het mini-micro-miniatuur misschien herhaalt.
Maar... Morning After is ook het gevoel van een kater die je op geheel natuurlijke wijze oploopt als je na een tijd onbezorgd genieten weer in het gewone stramien komt. Nee, het komt niet van de drank, of je moest tegenwoordig ook van Chaudfontaine (Sam Sam’s versie van Spa Rood) dronken kunnen worden.
Een kater... Zo zou je mijn stemming van dit moment kunnen omschrijven. Eigenlijk zou ik mijn gitaar moeten pakken en met een Louis Armstrong-achtige stem een blues zingen. Net zoals in Jim ten Boske’s groove workshops...
“I woke up this morning... oh yeah.../I woke up this morning.../I woke up this morning... oh yeah.... /and I just found that it was the morning after...”
Maar... ik wil helemaal niet dat de hartstocht van de afgelopen dagen wordt overvleugeld door de ratio van alledag. Ik zou haar het liefst nog een tijdje vasthouden, koesteren, de pasteltinten in klank, de schreeuw op de snaar, het contact, de saamhorigheid en de liefde voor de muziek overal in de lucht.
Op de fiets naar mijn werk mijmer ik door. Niet zonder waakzaamheid overigens, want ik bevind me in het verkeer en ik heb al eens gemerkt dat het best een eind vallen is naar de grond als je er niet op verdacht bent. Een deel van me is alert, net zoals onze poes Snoes die heerlijk kan liggen slapen maar toch bij ieder teken van onraad direct op de pootjes staat.
Vier dagen Twents Gitaarfestival 2010. De lustrumeditie.
Ik fiets ondertussen bedaard door richting mijn werkplek. Na de beklimming van het talud van de brug kijk ik al peddelend even uit over het Twentekanaal. Een paar vissers staren naar hun dobber en een vroege roeier klieft de golfslag met zijn skiff.
Met de helling mee kom ik op de oplossing voor mijn kater. Een paar koppen koffie en de start van dit verhaal, het verslag van het Twents Gitaarfestival 2010. Een heerlijke gelegenheid om al die momenten weer eens terug te halen.
En daarmee gaan we terug in de tijd...
Het Twents Gitaarfestival, de Organisatie
Het Twents Gitaarfestival ontstond in 2006 toen een aantal jonge gitaristen voor de eerste maal hun droom realiseerden: een laagdrempelig gitaarfestival voor zowel professionals als amateurs met als ‘crime scene’ Enschede. Een uitstekende plaats om het gitaarevenement nieuw leven in te blazen, want sinds het verdwijnen van het Segovia Festival en de Gitaarserie was het wat betreft de gitaar heel erg stil geworden rond de Oude Markt.
De eerste editie vond plaats in Theater Concordia. Alles -masterclasses incluis- paste daar nog in.
Daarna zette de organisatie -Bobby Rootveld, Jaap Majoor, Niels Ottink en Paul Driessen- de groei erin, zodat het festival verspreid raakte over twee locaties, het Artez Conservatorium en het Theater Concordia. Beiden bevinden zich gelukkig op loopafstand met toch een tikkeltje uitdaging om na een uitgelopen Masterclass in een sprintje toch het lunchconcert te halen.
Bij de festivals daarop was het conservatorium het toneel voor Massterclasses, workshops en de voorrondes van de concoursen, en het Theater Concordia voor de concerten en de finalerondes.
Drie edities schreven sinds de eerste in 2006 geschiedenis, zodat we dit jaar aan het eerste Lustrum toekwamen.
Lustrum... raar woord eigenlijk, maar wel een woord met een historische achtergrond. In de Romeinse tijd bracht het volk eenmaal in de vijf jaar op een veld in Rome -het Campus Martius ofwel Veld van Mars- een zoenoffer aan de god Mars, de god van de oorlog. Campus Martius is tegenwoordig compleet volgebouwd en staat bekend als het district Campo Marzio waar je bezienswaardigheden als het Pantheon en Piazza Navona kunt vinden.
De Romeinen waren erg goed in oorlog voeren en wilden dat zo houden, vandaar hun ‘sponsoring’ van de oorlogsgodheid. Dat offerfeest noemden ze Lustrum.
Deze vijfde editie van het Twents Gitaarfestival is met recht een illuster lustrum! Welk gitaarevenement in het oosten van het land bestaat al langer? Daarvoor moet je nog net niet de IJssel over!
Qua organisatie was het festival identiek aan vorig jaar. Een formule die werkt hoef je ook niet te veranderen. Wel hebben de deelnemers de gelegenheid om een evaluatie in te leveren, een nuttige feedback voor de puntjes op de ‘i’.
Over sponsoring gesproken: Fundraising is een belangrijke activiteit van de organisatie om sponsors te werven. Dit jaar kon het festival een nieuwe hoofdsponsor aantrekken, die tevens zijn naam aan de concoursen van de eerste, tweede en derde categorie verbond.
De nieuwe hoofdsponsor is Axis Media Ontwerpers, een onderdeel van de Axis Media Groep. Het bedrijf houdt zich bezig met communicatie op allerlei terreinen, van technische documentatie tot videoproducties, van communicatiestrategie tot webdesign. Hun website geeft een goed idee over hun activiteiten, aan animaties geen gebrek!
Een deel van de deal was de upgrade van de website van het festival en al het promotiemateriaal zoals de folder en de aanplakbiljetten. Ik moet zeggen dat het er strak en gelikt uitziet, in een mooie rustige kleurstelling.
Ikzelf heb als technisch auteur met Axis te maken gehad, ze hebben bij ons bedrijf een organisatieonderzoek gedaan en een aantal cursussen gegeven op het gebied van doelgroep analyse en gebruikersprofielen. Tijdens die cursussen bleek dat Axis van vele markten thuis is en duidelijk innoverend werkt.
Axis is niet de enige die een bijdrage levert aan de financiering, talloze sponsors dragen met hun (financiële en materiele) medewerking een steentje bij om de begroting rond te krijgen.
Je hebt echter weinig aan fondsen als er geen mensen zijn die voor het evenement aan het werk willen. Het Twents Gitaarfestival heeft die mensen, een hele schare trouwe vrijwilligers die zich inzetten om alles soepel te laten verlopen.
Ook dit jaar weer waren de bedrijfshulpverlening (verplicht item bij grote evenementen), concours- masterclass- en workshopbegeleiding, niet te vergeten de catering en de Cd-verkoop weer tiptop in orde.
Een dikke pluim voor organisatie en vrijwilligers!
Hommage
Het Twents Gitaarfestival kent buiten de vier gitaristen van de organisatie nog twee gitaristen die zich van het begin af met raad en daad hebben ingezet om het evenement een succes te maken. Daarom speciaal voor hen deze hommage.
Jim ten Boske was er vanaf de eerste keer bij om workshops groove en improvisatie te geven, zodat we leerden om met kleine thema’s en subtiele accoordenschema’s gezamenlijk de leuke dingen te doen die muziek een sociaal evenement maken. Lekker met een stel jammen en een tikkeltje uit dat isolement komen waarin je jezelf als (klassieke) solo-gitarist toch een beetje bevindt.
Always Grooving Strong, Jim!
Yves Storms vertegenwoordigde al die tijd de klassieke zijde van de gitaar. Het was ontzettend jammer, maar hij kon er deze keer helaas niet bij zijn wegens een nare blessure waarvoor de dokter hem absolute (speel)rust voorschreef.
Ik vind het heel spijtig dat ik hem niet persoonlijk met dit lustrum kon feliciteren. Ik heb in die vijf jaar driemaal masterclasses bij hem gevolgd en ik leerde hem kennen als een aimabel mens en een uiterst capabele musicus en muziekhistoricus die je spel op zijn waarde weet te schatten, maar tegelijkertijd duidelijk de puntjes op de ‘i’ zet en je muzikaliteit helpt verbeteren. Dat alles gelardeerd met prachtige uitdrukkingen in de zoete spraak van het zuiden.
Yves, ik wens je een voorspoedig herstel toe en ik hoop echt dat ik je het volgend jaar weer kan ontmoeten bij masterclass en op het podium!
