Minutova Sola (Stephan Rak) Set 1

Na de frustratie van Ferrer’s Tango’s bleken de Minutova Sola (Minutensolo’s) van Stephan Rak een mooie manier om de draad weer op te pakken. Het zijn kleine stukjes, wat soms best lastig is voor de concentratie, want voor je in het stuk zit is het al weer afgelopen, maar ze geven prima materiaal voor het spelen van stemmingen en expressies.

Ik heb de meeste stukjes in een take opgenomen met het idee eerst spelen en later evalueren. Deze aflevering kent tien stukjes.

Wat ik van deze set leerde is, dat ik meer mag overdrijven met de dynamiek.

Klik voor lezen en afspelen:

Allereerst Svit Luny (Maneschijn). Ik had daar een beetje Beethoven idee bij, vandaar de rustige aanpak. Uit de opname bleek dat de nadruk op sommige noten iets zwaarder mocht zijn.

Het tweede stuk Na Shledanou (Vaarwel) had een lastige opmaat, drie tellen van de vier. Na wat doorspelen bleek het iets Bachiaans te hebben, en dat komt er aardig uit.

Nocturno vraagt een aanpak in rustige avondsfeer met een rustige ademhaling. Ik heb wat geëxperimenteerd met positiespel en vond de klank beter dan de voorgeschreven vingerzetting.

Vzpomínka (Herinnering) werd een wat donker stukje. Wel kon ik daar een mooi sonore baslijn neerzetten. De harmonieën in de akkoordjes mogen nog iets meer worden benadrukt.

Ukolébavka (Slaapliedje) is een wiegeliedje bij uitstek. In de baslijn was er mooi wat ruimte voor positiespel op de vierde snaar. Omdat ik het een sfeervol stukje vind, speel ik de laatste sectie ook in herhaling.

Nostalgie heeft iets weg van een liedje van vroeger. De melodie zit meestal in de baslijn in een 6/8 maat. Hier en daar was het lastig om die swing erin te houden.

Z Dálného Vychodu (Uit het Verre Oosten) heeft inderdaad een Oosterse inslag. Dat is ook het lastige voor het bepalen van het tempo. Ik heb het aan de lage kant gekozen. Op een paar plekken had ik iets meer ponticello kunne spelen voor het effect.

Podvecer (Schemering) is ook weer een stukje in avondstemming. Ik heb geruime tijd geëxperimenteerd met tempo en frasering en voor een stukje rust gekozen.

Romance brengt wat meer ruimte voor emotie dan de vorige stukken. Zodoende kreeg ik een strijd tussen spontaniteit en beheersing. Ik kan nog wel wat meer wagen in dit stuk, ook al leek het er in het laatste deel al wat meer op.

Zlost a Klid (Woede en Rust) is qua stemming een lastig stuk! Hoe breng je woede en hoe schakel je opeens terug naar rust? Bij woede was ik bang om mijn zelfbeheersing te verliezen, dus dat kon wel wat scherper met groter contrast. De rust ging me beter af!