Homage to the Oldies

Na jaren als solist te hebben geacteerd leek het me leuk om het ensemble weer eens op te zoeken. Niet in een al te vast verband, gewoon voor de lol. Zo kwam ik bij Gitarrentreff in Nordhorn terecht.

De muziekschool aldaar organiseert een aantal cursussen buiten de reguliere lessen, voornamelijk in de ensemblesfeer. Gitarrentreff bestond al jaren en daar had zich een vast clubje ouderen (;-) van mijn leeftijd) gevormd dat als het even kon wekelijks bij elkaar kwam. Normaal gesproken duurde dat het seizoen, maar sommigen gingen zelfs in de vakantie nog door.

Het Gitarrentreff repertoire omvatte popliedjes, vooral uit de jonge jaren van de deelnemers. Ruwweg zestiger tot tachtiger jaren (waaruit je kunt afleiden dat er menig grijze haar bij de club zichtbaar was). Iedereen had een dikke map met kopietjes van fake sheets, tabjes en van Internet geplukte liedjes met akkoordenschema. Op de avonden koos iedereen bij toerbeurt een liedje uit de map en zongen ze gezamenlijk de liedjes en begeleidden die op gitaar voornamelijk in akkoorden met slagjes. Tokkelen en instrumentale intermezzo’s waren zeldzaam.

Voor de huidige gitaarleraar Bobby Rootveld was Gitarrentreff een erfenis van de vorige gitaardocenten. Het bleek hem echter op het lijf geschreven en hij bracht enthousiast de gang erin. Hij stelde me voor om erbij te komen, dit was eens iets anders dan klassiek.

Ik had wel een kleine handicap, ik kan onder normale en niet door alcohol benevelde toestand niet tegelijkertijd spelen en zingen. Daar was ook geen mouw aan te passen, want ik moest naar Nordhorn met de auto. Mijn stem is sowieso niet zo muzikaal ontwikkeld sinds ik na mijn studententijd met liedjes zingen stopte. Ik besloot toch een poging te wagen. Gewoon kijken wat ik ervan kon leren.

Ik ben zelf niet zo goed in slagjes op de gitaar. Maar ik had nog wel andere trukendoosjes voor de begeleiding: Het arpeggio, de tokkel en de ondersteunende melodielijntjes. En zo bracht ik een cursusjaar met de oldies door.

Wat leerde ik daar? Nee, geen zingen. Maar wel met de groep meegaan met begeleiden, de flow aanvoelen (ook als die compleet afwezig is) en ondersteuningslijntjes spelen. En ook een beetje luisteren als er een onbekend liedje langs kwam en ik alleen het akkoordenschema als aanvulling had, of zelfs dat niet, want mijn map liep een aardig end achter. Een stukje improviseren dus. En ondertussen kwamen er ook wat slagjes bij.

Aan het einde van het jaar werd me duidelijk dat het zingen voor mij niks werd. Bovendien hield de cursus op te bestaan omdat Bobby te druk bezet raakte. Dus ben ik gestopt. Het was leuk zo lang het duurde en daarom plaats ik nu een kleine hommage aan de Oldies, Die Alte aus Nordhorn.

Die hommage bestaat uit een aantal opnames van liedjes zoals die bij Gitarrentreff ook klonken. Ik heb ze in 2016 gemaakt. Het ging me betrekkelijk gemakkelijk af, blijkbaar bouw je toch wat bodem op als je stukken al jarenlang speelt.

De meeste stukken komen uit de uitstekende bundeltjes Popsongs en Chansons for Classical Guitar van de gitarist/arrangeur Cees Hartog.

In ieder geval: Oldies, bedankt! Thank you for the Music!

***