solo-giuliani-nl

De structuur van dit Grazioso omvat twee hoekdelen en een trio als overbrugging. Het is een uitstekende oefening in rusten spelen. Speel de gepuncteerde noten ook echt puntig.

Een klein stukje Weense wals met een knipoog naar Strauss. Zo zou je dit stukje kunnen karakteriseren. Speel het met een stevig tempo voor het effect.

Ook hier een vrolijke noot. Het thema zit soms een beetje verstopt in de arpeggiovariaties. Als je de juiste accenten aanbrengt is het stuk duidelijk.

Dit wals-achtige stukje lijkt Giuliani zo van Carulli te hebben geleend. Probeer de melodie duidelijk boven het arpeggiopatroon uit te spelen.

Een niet zo gek moeilijk stukje met een vrolijke aard en een traditionele opbouw. Het hoofthema in D Majeur krijgt een Trio in G.

Deze dans staat voor de verandering in 6/8 maat. Het is een lyrische melodie met een paar excursies naar de hogere posities.

Bij deze dans voert de Alberti bas de boventoon. Daarbij ligt het gevaar van naaimachinespel op de loer. Je kunt dit voorkomen door de melodienoten nadruk te geven. Het Maggiore brengt een beetje warmte in het geluid door de toonaard E-majeur, dat alles ter afwisseling van het ietwat wrangere E-mineur van het hoofdthema.

Dit is een leuk vrolijk wijsje. Je krijgt een degelijke oefening in toonladderpassages over de hele hals. Ik heb de legato’s uit het origineel aangehouden, maar het is niet bezwaarlijk om de lastige (zoals tussen E en D) voor een keertje over te slaan.

Het lastige Fis-A-baspatroon uit nummer 1 keert hier weer terug. Samen met de positiewisselingen maakt het dit tot een van de moeilijkere dansjes uit Terpsichore du Nord. Het stuk heeft een duidelijk mars karakter. Giuliani heeft in dit stuk duidelijk wat copy/paste werk gedaan uit Nr. 1. Het Trio Minore is wat gemakkelijker en brengt

Dit Allegretto heeft iets weg van een arpeggio etude. De kunst is om de melodie boven de andere noten uit te spelen. Het trio neemt een grappige wending die me haast een beetje aan het bekende Malaguena thema doet denken.