Chant du Nord van Winslow Lewis Hayden is een stukje romantiek dat nog opgedragen is aan een dame ook.
Het stuk is iets lastiger dan het gros van zijn repertoire. Ik heb daar nog iets aan toegevoegd: Een G op de zesde snaar in bijvoorbeeld maat 12, 30 en 61 klinkt een stuk beter dan de daar oorspronkelijk genoteerde losse E en D-snaar. Ik denk dat Hayden dat bewust heeft gedaan, het is een strek tussen de G op de derde fret en de B op de zevende, maar het is te doen.
Dit stuk speelt lekker weg als een typisch voorbeeld van een Amerikaans romantisch stuk, waarin zowel zuidelijke als noordelijke wendingen optreden.