In het Kort
- Titel: Guitar Music by Women Composers
- Musicus: Annette Kruisbrink, gitaar.
- Identificatie: Les Productions d’ Oz DZ1335.
- Opname: 2009.
- Uitgavejaar: 2009.
Daybreak van Gisele Sekora
Recensie
Dit jaar stuitte ik op een interessante combinatie van bladmuziek en cd, Guitar Music by Women Composers, verzameld, gevingerzet en van commentaar voorzien door de Nederlandse gitariste/componiste Annette Kruisbrink. Een beproefde combinatie voor haar eigen werk, ik heb een aantal boeken van haar met daarbij mooi ingespeelde cds van de stukken, en nu ook voor verzameld werk van anderen.
Het onderwerp van de bundel is muziek van vrouwelijke componisten met als randvoorwaarde dat het Public Domain werk moest zijn. Dat resulteerde in een mooie collectie praktisch onbekende maar zeer aangename muziek.
De bundel beslaat de periode Barok tot hedendaags, met een nadruk op de Romantische negentiende eeuwse en vroeg twintigste eeuwse muziek. Het leuke van deze bundel is, dat ik niet alleen iets kan zeggen over de opnames, maar ook over mijn eigen ervaringen met de stukken als amateurgitarist.
De bundel begint met een Baroksuite van Mademoiselle Bocquet, Prelude, Allemande, Sarabande en Gigue. Een mooie sonore en duidelijke uitvoering waarbij door het geschikt gekozen tempo (geen racebaan!) de structuur van de stukken mooi duidelijk wordt. De suite behoort, ook wegens de karakteristieke barokversieringen, tot de moeilijkere stukken in het boek.
Een Prelude Nr. 1 van Emilia Giuliani, de dochter van Mauro Giuliani, brengt ons naar de klassieke periode. Een etude-achtig stuk met subtiele wendingen, gespeeld met een mooie frasering. Niet super moeilijk om te spelen, met als uitdaging om het niet als naaimachine te laten klinken.
Twee stukken van Dolores Nevares de Goni alias Madame Knoop, La Jota Aragonesa en L’ Alhambra, brengen een stukje vroeg-Romantische Spaanse sfeer. Omstemmen naar D en goed op de ritmes oefenen is het parool. De opname geeft daar een prima voorbeeld van.
Met Madame Sidney Pratten had ik al kennis gemaakt via de Boije Collection. Het boek bevat de stukken Forgotten en Sadness, puur Romantiek in een meer melancholieke vorm. Ik heb beide stukken gespeeld, Sadness is een tikkie moeilijker dan Forgotten, de grootste uitdaging is een consistente sfeer en de nodige spanning. Met haar opname laat Kruisbrink goed zien hoe je deze muziek met ademen spannend kunt maken.
Melodia del Sannio werd gecomponeerd door de Italiaanse Maria Rita Brondi. Het is een thema met een aantal lichte variaties. Opvallend is de stemming van het stuk, de eerste snaar omlaag naar D en de vijfde snaar omlaag naar G. Inderdaad, het geeft het stuk een eigen klank.
Flor de Amancay is een karakteristiek zangerig stuk van de Argentijnse gitariste/componiste Josefina de Morisoli. Een romantisch intro leidt naar een Zamba. In het boek zit ook een begeleidingspartij voor dit stuk, waarin je met “vuistslagjes” een karakteristieke sfeer kunt creeren. Omstemmen naar D geeft de warme klank, technisch valt het mee, ook al moet je even uitzoeken hoe je de voorslagjes doet.
Reminescenze is een heel apart stuk van de mij compleet onbekende Italiaanse Lisanella Gentili. Een zeer sfeervol stuk, dat zeker, met een paar technische venijnigheden, bijvoorbeeld de vierde vinger vasthouden op vijfde fret op de vierde snaar terwijl je met vinger 1 en 2 een C en A op de eerste positie moet pakken. Ik moet nog uitzoeken hoe dat het beste kan. Annette Kruisbrink speelt het met een duidelijke aanpak en een mooi zingende melodielijn.
Om bij te komen volgen er twee gemakkelijke maar erg leuke stukjes van Carmen Farré de Prat: het walsje Biliken en het langzame lied Pinina. Biliken kan een stevig maar niet overdreven snel tempo krijgen, Pinina is een traditionele vorm van een Intro (dat de akkoorden aangeeft) en een Cantado, het eigenlijke lied. Hou de glissando naar de hoge E wel duidelijk.
Maria Luisa Anido was een gitaarvirtuoos die in het midden van de vorige eeuw de wereld over trok en ook zelf componeerde. In het wiegeliedje Nana zet ze een mooie melancholieke melodie neer, Annette Kruisbrink voert die dito uit. Dit stuk heeft eveneens een aparte stemming: De zesde snaar omlaag naar D en de vijfde omlaag naar G.
Daybreak van de jong overleden Belgische gitariste Gisèle Sikora raakt een gevoelige snaar bij me, er zit iets onbenoembaar ontroerends in dit stuk. Een sereen openingsgedeelte gaat over in een melancholieke swing met een paar jazzy akkoorden.
Last but not least een heel kort stukje van de samenstelster van de bundel zelf, Z(o)oZ, een stukje hedendaags waarop je numerologie kunt loslaten: Ze schreef het op 20-02-2002 en het duurt exact 20 tweetiende seconden. Die symmetrie vind je in de titel terug.
De cd met uitvoeringen van de stukken is een waardevolle aanvulling bij het boek. Sommigen zullen zeggen dat je geen voorbeelden van muziek moet geven bij bladmuziek omdat je je eigen interpretatie moet opbouwen. Tja, daarom is Youtube zo populair, denk ik, een goed voorbeeld kan nooit kwaad.
Wel, ik vind deze cd ook heel leuk om apart te draaien. Annette Kruisbrink brengt de stukken mooi afgewerkt en ademt duidelijk in de muziek. Die rust die ze op de goede momenten uitstraalt in het spel is een heel goed voorbeeld, althans voor mij, want dat voorkomt dat ik ga haasten.
De opname is duidelijk en heeft geen last van vervaging door een al te grote ruimte of enthousiast bijmixen van galm. Het geeft de muziek een intiem karakter.
Het boek zelf bevat een geillustreerde inleiding met gegevens over de stukken en de componistes. Persoonlijk waardeer ik dat zeer, de hele DOS Amigos Homepage is op dat idee gebouwd. Het is leuk om een historische achtergrond te hebben bij wat je speelt.
Resumerend, ik vind dit boek met de cd een aanrader. Het brengt je interessant repertoire met een wisselende technische uitdaging, maar alle stukken zijn het spelen waard.
😉 Wat ik bij het schrijven van dit stuk zelf aan het proberen ben.