Op deze pagina vind je een bonte (kleine) verzameling componisten uit de klassiek periode. Er is biografisch het een en ander te vertellen over de heren, dat vind je hieronder. Muziek vind je daarna.
Ben je ongeduldig of gretig? Dan direct naar de Muziek!
Biografieën
Luigi Castellacci
Luigi Castellacci (1797 – 1845) was een Italiaanse gitaar- en mandoline virtuoos. Verhaal gaat dat hij de mandoline al in de handen kreeg zodra hij hem vast kon houden, en al snel werd hij als wonderkind bekend. Hij componeerde muziek voor gitaar, mandoline en zang ensemble. Zoals veel componisten uit die tijd, stelde hij ook een gitaarmethode samen, de Complete and progressive method for the guitar. (1845)
Fernando Sor
Fernando Sor (1778 -1839) werd geboren in Barcelona en was een van de leidende gitaarcomponisten van de Klassieke periode. Hij had een avontuurlijk leven, dat betrekkelijk rustig begon bij de cantorij van het klooster Montserrat bij Barcelona. Tijdens de heerschappij van Napoleon diende hij als kapitein in het Spaanse leger en koos ongelukkigerwijs partij voor Napoleon tegen de Engelsen, die het toen in Spanje voor het zeggen kregen. Daarom vluchtte hij naar Parijs.
Daar was toevallig een bruisende gitaar-scene ontstaan. In de Franse hoofdstad vierde hij grote successen als gitarist en componist, zodat men hem zijn politieke kleur al snel vergaf en zijn muziek de boventoon liet voeren. Zijn concert-tours brachten hem door gans Europa, tot zelfs in Rusland toe. In zijn laatste jaren raakte hij vergeten en stierf in eenzaamheid.
In 1830 publiceerde hij zijn didactisch werk Methode Pour la Guitare, een voor die tijd geavanceerde gitaarmethode, die in diverse talen werd vertaald.
Francesco Molino
Francesco Molino (1768-1847) werd geboren in Turijn in Noord Italië. Als vijftienjarige nam hij dienst bij het Piemonte Regiment als lid van het muziekkorps. Later werkte hij in het theater en de koninklijke kapel (jawel, Piemonte was een vorstendom). In 1820 verhuisde hij naar Parijs -daar bevond zich de Europese gitaar-scene- en werkte daar als componist en leraar tot zijn dood. Hij liet een aantal gitaarmethodes na en schreef de nodige in deze tijd nauwelijks bekende werken.
Carl Michael Bellman
De Zweedse dichter en zanger Carl Michael Bellman (1740 – 1795) was een tijdgenoot van Wolfgang Amadeus Mozart. Al in zijn kindertijd toonde hij een duidelijk talent voor zingen en presenteren. Toen hij volwassen was, zong en speelde hij letterlijk overal, van het Koninklijk hof in Kungliga Slottet in Stockholm tot de salons, cafeetjes en hoerenbuurt in dezelfde plaats. Wat dat betreft heeft hij al een parallel met Mozart!
Hij schreef circa 1700 liederen en gedichten, velen over het dagelijks leven zelf met voor die tijd gewaagde teksten over drank, erotiek, dood en levenswijsheid, veelal gezet in een tragikomische of zelfs parodiërende stijl.
Hij begeleidde zichzelf op een Centrina – een soort elfsnarige luit – en wist overal de juiste melodieën vandaan te halen. Ook al componeerde hij niet zelf, hij had een zeer goede neus voor de juiste tonen bij zijn woorden en heel wat vrienden die hem bij het toonzetten konden helpen.
Zodoende zijn veel van zijn liederen getoonzet op populaire melodieën uit zijn tijd, die een onderdeel vormen van de cultuurerfenis van Zweden en ook nu nog populair zijn. De liederen eenvoudig maar toch pakkend. De Nederlandse zanger Cornelis Vreeswijk (1937 – 1987) heeft er zelfs nog een aantal op de plaat gezet.
Louis Spohr
Louis Spohr (1784 – 1859) was een Duitse violist en componist die wedijverde met het viooltalent van Niccolo Paganini, en bevriend was met Ludwig van Beethoven. Spohr was erg succesvol met het organiseren van muziekfestivals en introduceerde als dirigent (tot grote angst van de musici van het orkest) het dirigeerstokje. Daarnaast componeerde hij een omvangrijk oeuvre van concert- en kamermuziek, die in de huidige tijd grotendeels vergeten lijkt.