Fernando Sor (1778 -1839) werd geboren in Barcelona en was een van de leidende gitaarcomponisten van de Klassieke periode. Hij had een avontuurlijk leven, dat betrekkelijk rustig begon bij de cantorij van het klooster Montserrat bij Barcelona. Tijdens de heerschappij van Napoleon diende hij als kapitein in het Spaanse leger en koos ongelukkigerwijs partij voor Napoleon tegen de Engelsen, die het toen in Spanje voor het zeggen kregen. Daarom vluchtte hij naar Parijs.
Daar was toevallig een bruisende gitaar-scene ontstaan. In de Franse hoofdstad vierde hij grote successen als gitarist en componist, zodat men hem zijn politieke kleur al snel vergaf en zijn muziek de boventoon liet voeren. Zijn concert-tours brachten hem door gans Europa, tot zelfs in Rusland toe. In zijn laatste jaren raakte hij vergeten en stierf in eenzaamheid.
In 1830 publiceerde hij zijn didactisch werk Methode Pour la Guitare, een voor die tijd geavanceerde gitaarmethode, die in diverse talen werd vertaald.
Opnames
Deze opnames van een viertal Etudes uit Op. 31 van Sor zijn mijn eerste pogingen van opnemen in het digitale tijdperk, begin deze eeuw. Ik kocht toentertijd een Fostex VF08 8-kanaals digitale recorder met twee AKG C1000 microfoons.
Een zwaar en stevig brokje techniek dat het microfoonsignaal digitaliseerde en opsloeg op de lokale harde schijf. Ja, waarschijnlijk heeft de ontwerper de capriolen van Keith Emerson op de Hammond in gedachten gehad toe hij of zij een stukje aardbeving-vaste hardware concipieerde.
Alle faciliteiten voor de eindmix zaten ingebouwd in de Fostex, van nagalm tot filtering en compressie. Het viel alleen niet mee om de bestanden van de Fostex naar de computer te krijgen, dat ging alleen maar via live afspelen. Nabewerking kostte dus veel tijd.
Toch was dit apparaat een verademing ten opzichte van de cassetterecorder, waarbij je altijd iets van jengel bleef horen. Het geluid stond strak als een snaar. En er was ruimte genoeg voor uren pingelen.
Ik was toen best trots dat ik mijn gitaarleraar Ed Westerik een cd-tje met wat eigen opnames kon aanbieden. 😉 Ik geloof dat hij trots was, dat ik zo ver was gekomen…
Awel, de technologie schreed voort, ik heb de Fostex verpatst en de praktische combinatie van digitale recorder en nabewerkingssoftware aangeschaft. Toch koester ik deze als enige overgebleven digitale opnames uit 2002.