Deze Sonatine blijkt in twee versies te bestaan, eentje voor solo-gitaar en eentje voor gitaar plus viool.
De sonatine is in de oude stijl. Als ik de muziek hoor, denk ik aan sonatines van Clementi en stukken van Mozart. De wendingen in het stuk komen inderdaad zeer traditioneel over. Opvallend is het veelvuldig gebruik van chromatische wendingen. Desondanks is het een grappig stuk om te spelen.
Het tweede deel Langsam is een kort moment rust als middendeel van de Sonatine. Ook dit stuk staat in C met voortekens die je als gitarist niet altijd gewend bent. Ze maken de partij wel overzichtelijker. Het stuk omvat twee bijna identieke hoekdelen met een uitstapje naar een andere klank in het middendeel.