Deze Sonatine blijkt in twee versies te bestaan, eentje voor solo-gitaar en eentje voor gitaar plus viool.
De sonatine is in de oude stijl. Als ik de muziek hoor, denk ik aan sonatines van Clementi en stukken van Mozart. De wendingen in het stuk komen inderdaad zeer traditioneel over. Opvallend is het veelvuldig gebruik van chromatische wendingen. Desondanks is het een grappig stuk om te spelen.
Het laatste deel Lustig Bewegt sluit de driedelige Sonatine af. Het heeft bijna een Rondo vorm waarin het thema drie maal terugkomt. De naam zegt het al, geef het een vrolijk thema. Let goed op de voortekens en hun geldigheid over de maat, de notatie lijkt soms ingewikkeld.