Veel van de stukken van Madame Pratten zijn emotioneel of somber van aard. Tot mijn verrassing vond ik een wat vrolijker stukje van haar: Spanish Romance.
Het stuk blijkt een muzikaal toneelstukje te zijn, de secties hebben beschrijvende titels als aanwijzing voor het spel. Dat lijkt een beetje op de programmatische muziek van Fernando Carulli.
Het verhaal is simpel, een man speelt romantisch gitaar onder een balkon. De dame merkt het op, de twee maken een wandeling en een dansje en keren daarna huiswaarts. Het is onduidelijk of het tot lang en gelukkig leven komt. Tja, het is wel muziek uit de Victoriaanse tijd, dus iedere verwijzing naar erotiek is verboden. Met als resultaat zoete melodietjes.
De titel verraadt dat het om een Spaanse romance gaat. Tja, echt Spaans klinkt het niet, de mediterrane atmosfeer wordt louter bepaald door een paar rasgeado gespeelde A en E akkoorden. Goed, die romantiek verzinnen we er dan gewoon bij.
Het stuk staat grotendeels in driekwartsmaat. Bij lange enkele noten mag je een beetje improviseren om de tijd te doden.