Een hedendaags stuk met een wonderlijke sfeer. Een uitnodiging om ook teder te zijn naar jezelf. Het tempo is een punt van discussie, eerst speelde ik het relatief snel, maar na een masterclass werd een stuk lager tempo (het stuk vermeldt molto tranquillo e rubato) een optie. Een heel spannende passage is de verrassende complete dissonant aan het eind van maat 19, die het begrip tederheid opeens een andere dimensie geeft. De combinatie van aangeslagen toon met flageolet daar bovenop vormt een technische uitdaging.
De Sibelius-playback geeft geen natuurgetrouwe weergave van de compositie. Hieronder vind je een live-uitvoering door mezelf.
Tendresse, gespeeld door Mark op een Kwakkel Merula gitaar