In het Kort
- Titel: Bach, the Four Lute Suites.
- Musicus: John Williams.
- Identifikatie: CBS MK 42202.
- Uitgavejaar: 1975.
Prelude BWV 1006 van Johann Sebastian Bach
Recensie
Deze eerste bespreking is niet toevallig. De Bach plaat van John Williams was de allereerste klassieke gitaarplaat die ik kocht! Ik had al een paar jaar gitaarles en kreeg steeds meer behoefte om ook gitaarplaten te kopen om van de muziek te genieten en voorbeelden te horen.
Dat voorbeeld aspect werd een slechte gewoonte van me, totdat mijn toenmalige gitaarleraar Ed Westerik eens droogjes opmerkte, dat de wereld niet rijker werd van een imitatie-Williams, maar wel van een originele Mark’s uitvoering!
Mijn lokale platenzaak had deze dubbel LP in de aanbieding voor het luttele bedrag van 17,75 gulden, niet veel meer dan een pop LP in die dagen. Dat was bijzonder, want klassieke muziek werd in die tijd elitair gehouden door een veel hogere prijs van de LPs.
Veel later werd deze plaat heruitgegeven op CD, weliswaar met een iets gewijzigd portret van John Williams zelf, zijn ietwat stijve zeventiger jaren portret (met “Brains-bril”, weet je nog van de Thunderbirds?) was gewijzigd in een vrolijker en recenter exemplaar.
Williams speelt op deze CD de 4 luitsuites van Johann Sebastian Bach (1685-1750), te weten achtereenvolgens de Suites BWV 996 (E klein), BWV 997 (A klein), BWV 1006a (E groot) en BWV 995 (A klein).
De eerste dingen die me bij deze plaat opvielen waren strakheid en transparantie. Dat begon al direct bij de Prelude en het Presto van BWV 996. In die tijd was het duidelijk mode om Bach strak (en bijna stijf) te spelen, terwijl de spelers tegenwoordig wat meer vrijheid nemen om te fraseren. John Williams gaat duidelijk en methodisch met de materie om, behalve in de langzamere delen zoals de Sarabandes en Loures waar hij zich meer ademruimte gunt.
Twee stukken van deze CD kregen een bijzonder rol in mijn gitaarbestaan. De Bourree uit BWV 996 werd mijn eerste stuk van Bach dat ik ooit speelde. Het hielp me mijn eerstegraads examen op de Muziekschool door, ook al liep het in de wachtkamer wat soepeler dan voor de commissie! Het was ontzettend leuk om het origineel van de bekende Jethro Tull hit te spelen!
De Prelude uit BWV 1006a kende ik al een tijdje voordat ik gitaarles kreeg, want hij stond als Simfonia op de Moog synthesizerplaat Switched on Bach van Walter (tegenwoordig Wendy) Carlos. 😉 Het kan raar lopen in de wereld! Ongelukkigerwijs werd dit stuk het eerste waar ik het einde nog niet van kon halen. Te moeilijk. Daarom kon ik me duidelijk voorstellen wat voor een worsteling dit stuk bij de concoursen betekende die ik tot nog toe in Enschede en Nordhorn heb gehoord. Bach als killer!
Hoe dan ook, Williams bezorgde mij een aangename kennismaking met de muziek van Bach bewerkt voor gitaar.