Het reglement van het concours vermeldt dat de speeltijd 8 minuten is, en dat overschrijden van deze limiet tot diskwalificatie leidt. Acht minuten, dat lijkt heel lang! Daar past mijn programma vast wel in. Ik had met een beetje klokkijken al een inschatting gemaakt.
Deze week kreeg ik een Smartphone van het werk. Dat hoort bij het nieuwe werken, alle vaste telefoons gaan eruit. Op zo’n speeltje zitten allerlei Apps, en zo ontdekte ik een stopwatch. “Laat ik eens kijken hoe lang mijn programma duurt”, dacht ik welgemoed.
Onder een Linde Groen – kleine adempauze – De Drie Stukjes van Rak – kleine adempauze – Vaterlandsblüthen Nr. 2 – klaar! (Aankondiging niet meegerekend). De stopwatch gaf me spanning, maar ik haastte me desondanks niet.
En wat wees die Smartphone aan? 11 minuten, 56 seconden. Oeps, ietsje te veel…
En dan moet je opeens de timing van je programma aanpassen. Alle ballast overboord gooien om de ballon de lucht in te krijgen. De leuke contrastrijke herhaling van de tweede frase van Onder een Linde Groen schrappen, het meditatieve Da Capo uit Spiritual schrappen. Maar vooral niet gaan haasten met de rest.
Opnieuw meten. Onder de tien minuten, maar niet heel veel… Moet ik nog meer weggooien of een stuk schrappen of maar minder ademen? Nee, dat haalt de balans uit mijn programma. Ik waag het erop!
Toch bleef dat aan me knagen. De repetitie ging niet heel erg goed. Tijd om Azabagic’s advies op te volgen en mijn spanning te aanvaarden, denk ik. Nog twee dagen de tijd om de aanpassingen te verwerken. Pfff, het lijkt wel werken!